Relacja Józefa Szczepańskiego. Relacja dotyczy relacji sąsiedzkich w przedwojennej Trembowli, stosunków między mieszkańcami polskimi, ukraińskimi i żydowskimi, stacjonowania w Trembowli przed wojną 9. pułku ułanów, wywózek na Syberię, wojennych losów trembowlańskich Żydów, mordów banderowców na Polakach, opuszczenia rodzinnych stron i siedmiotygodniowej podróży na zachód, początkowo w okolice Legnicy, później przez Prudnik aż do Domaszkowa, gdzie rodzina Szczepańskich osiadła na stałe.

Relacja Bronisławy Rozkosz dotyczy dzieciństwa na Kresach Wschodnich przed wojną, okupacji niemieckiej i sowieckiej na Kresach, zbrodni wojennych, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, ciężkich warunków podróży, organizacji życia w powojennych warunkach, relacji przyjezdnych Polaków z Niemcami, pracy męża w kolejnictwie i środowiska powojennych kolejarzy.

Relacja Marii Bereźnickiej dotyczy dzieciństwa i edukacji na Kresach Wschodnich II Rzeczpospolitej, relacji między ludnością polską a ukraińską, II wojny światowej, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji życia po wojnie, relacji Polaków z Niemcami, przesiedlonej ludności łemkowskiej w ramach Akcji "Wisła", pierwszych lat życia po przesiedleniu.

Relacja Renaty Zajączkowskiej dotyczy dzieciństwa na przedwojennym Górnym Śląsku, doświadczeń wojennych, wkroczenia Armii Radzieckiej do Gliwic, organizowania codzienności w powojennej Polsce, przeprowadzki do Wrocławia i trudów życia w nowym miejscu,
działalności w Niemieckim Towarzystwie Społeczno-Kulturalnym we Wrocławiu.

Relacja Czesławy Smołki dotyczy pochodzenia rodziny, początku wojny i ewakuacji do Rudy Różanieckiej, zachowania ludności lokalnej wobec uciekinierów ze Śląska, wkroczenia wojsk niemieckich do Rudy Różanieckiej, życia codziennego na ewakuacji, powrotu na Śląsk Cieszyński, życia po okupacji oraz wojennych losów siostry, wkroczenia wojsk radzieckich do Zebrzydowic, otatnich dni wojny i organizacja życia w zniszczonej miejscowości, lat szkolnych i pierwszej pracy w Powiatowym Związku Gminnym „Samopomoc Chłopska” w Cieszynie, życia rodzinnego.

Relacja Marii Gulbinowicz, pracowniczki przymusowej w Niemczech, dotyczy wyjazdu na przymusowe roboty do Niemiec, zamiast matki, która została złapana podczas ulicznej łapanki, pracy w gospodarstwie pod Mainz, wyzzwolonia przez Amerykanów, pobytu w jenieckim obozie, przyjazdu do Polski w 1945 roku, organizacji życia po wojnie na Ziemiach Zachodnich i trudów życia pierwszych powojennych lat.

Relacja biograficzna Bronisławy Suzańskiej dotyczy życia w przedwojennym Husiatynie, m.in. założenia Kasy Stefczyka, osobistych doświadczeń związanych z II wojną światową, wkroczenia Armii Czerwonej, następnie wojsk niemieckich, a także żołnierzy węgierskich. Dalsza opowieść dotyczy przyjazdu na Ziemie Zachodnie, pracy w gospodarstwie, kilkumiesięcznego wyjazdu do Australii, w latach 80. XX wieku. Na zakończenie świadek odpowiada na pytania przygotowane w ramach projektu „100 100-latków na 100-lecie”.

Relacja biograficzna Leona Kalety, żołnierza 3. Pułku Piechoty Legionów, członka Batalionów Chłopskich, organizatora Koła Młodzieży „Wici” oraz rolniczej Solidarności w Sobowicach, dotyczy przedwojennej edukacji, służby wojskowej na Kresach, udziału w kampanii wrześniowej, działalności partyzantckiej, organizacji pomocy dla Powstańców Warszawskich, działalności społeczno-kulturalnej, służby w oddziałach ochrony pogranicza na Podolu, założenia rolniczej Solidarności w Sobowicach. W drugiej części świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja biograficzna Aleksandra Tarnawskiego, żołnierza Armii Krajowej, majora Wojska Polskiego, dotyczy dzieciństwa, studiów na Uniwersytecie Lwowskim na Wydziale Chemii, dołączenia do tworzącej się armii pod dowództwem generała Sikorskiego we Francji, emigracji na Węgry, przedostania się do Francji i Wielkiej Brytani, konspiracyjnych wojskowych szkoleń, desantowania do Polski, pracy w Polskim Radiu w Warszawie, okresu powojennego spędzonego w Warszawie i życia zawodowego związanego z Politechniką Gliwicką.

Relacja biograficzna Michaliny Terpiłowskiej dotyczy przedwojennej codzienności, okresu dzieciństwa i edukacji na terenach Kresów Wschodnich, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i realiów życia w nowej, powojennej rzeczywistości, a także przemian po 1989 roku. Na koniec świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja Józefa Bałuczyńskiego, pastora kościoła zielonoświątkowego, dotyczy dzieciństwa na Podolu, pracy przymusowowej w czasie II wojny, wyjazdu na front niemiecki, powojennej działalności ewangelizacyjnej wśród młodzieży, organizacji zborów zielonoświątkowych na Pomorzu. W końcówce nagrania świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".