Relacja biograficzna Zofii Machoń dotyczy dzieciństwa, pracy w okresie przedwojennym, trudów życia w PRL, emigracji rodziny do Stanów Zjednoczonych Ameryki i Kanady. Świadek odpowiada również na pytania z kwestionariusza "100 100-latkó na 100-lecie".

Relacja Józefa Bałuczyńskiego, pastora kościoła zielonoświątkowego, dotyczy dzieciństwa na Podolu, pracy przymusowowej w czasie II wojny, wyjazdu na front niemiecki, powojennej działalności ewangelizacyjnej wśród młodzieży, organizacji zborów zielonoświątkowych na Pomorzu. W końcówce nagrania świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza "100 100-latków na 100-lecie".

Relacja biograficzna Jadwigi Legierskiej dotyczy życia codziennego na pograniczu polsko-czechosłowackim, pracy na gospodarstwie, czasu dzieciństwa i lat szkolnych, czasu II wojny światowej.

Relacja biograficzna Heleny Boczek dotyczy dzieciństwa, działalności w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Żeńskiej oraz w Kole Gospodyń Wiejskich, wyjazdu na pogrzeb Piłsudskiego, zagłady społeczności żydowskiej w Sorbinie, działalności partyzantów, śmierci brata zamordowanego w Katyniu, życia po wojnie, sytuacji polityczna w PRL-u. Na koniec pani Helena odpowiada na pytania z kwestionariusza.

Relacja Pelagii Rumińskiej dotyczy życia w przedwojennej Częstochowie, świadek opisuje atmosferę międzywojennego miasta, a także gwiazdy polskiego kina tamtego okresu. W dalszej części relacji świadek mówi o pracy zawodowej po wojnie oraz odpowiada na pytania z kwestionariusza.

Relacja biograficzna Haliny Węglińskiej dotyczy dorastaniu w Łowiczu, członkostwa w Towarzystwie „Sokół”, działalności konspiracyjnej podczas wojny, aresztowania, wywózki do Auschwitz-Birkenau i stracenia pierwszego męża. Dalsza część relacji dotyczy powojennego życia, a kończy się porównaniem przedwojennych czasów z sytuacją powojenną.

Relacja biograficzna Doroty Simonides profesor nauk humanistycznych, folklorystki, posłanki na Sejm PRL VIII kadencji oraz senator w latach 1990–2005, odznaczonej Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez Bronisława Komorowskiego oraz Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec za wkład w pojednanie polsko-niemieckie.

Relacja Kazimierza Czaplińskiego, profesora zwyczajnego, dziekana Wydziału Budownictwa Politechniki Wrocławskiej, prezesa zarządu Klubu Inteligencji Katolickiej we Wrocławiu, odznaczonego Krzyżem Kawalerskim w 1988 roku i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2011 roku. Relacja dotyczy współpracy polsko-niemieckiej po II wojnie światowej, odwiedzenienia Wrocławia przez Gudrun Werner i przyjaźni z Günterem Särchenem- organizatorem Polenseminar, zaangażowania kościołów ewangelickiego i katolickiego w zbliżenie Polaków i Niemców, podróży służbowych do NRD, wizyt w NRD i RFN i okolicznościach z tym związanych.

Relacja Jacka Wenzela, wieloletniego pracownika Tvp Wrocław, operatora, reżysera, redaktora i sekretarza programowego, realizatora wielu popularnych programów telewizyjnych. Relacja dotyczy dziejów rodziny świadka, podjęcia studiów, pracy w teatrze, pracy jako realizator oraz twórca programów telewizyjnych, współpracy zagranicznej z Czechami oraz Holandią, realiów życia w PRL, relacji z działaczami opozycyjnymi, pracy charytatywnej podczas Stanu Wojennego, działalności w fundacji na rzecz dzieci chorych na fenyloketonurie.

Obszerna, dwuczęściowa relacja Aleksandra Gleichgewichta, działacza opozycji demokratycznej w PRL, współpracownika KOR, współzałożyciela wrocławskiego SKS, redaktora naczelnego "Solidarności Dolnośląskiej", redaktora Radia "S", internowanego w stanie wojennym. Relacja biograficzna Aleksandra Gleichgewichta dotyczy historii rodziny, żydowskich korzeni, działalności opozycyjnej, powstania SKS we Wrocławiu, kontaktów z KORem i wpływu Jacka Kuronia na młodych działaczy opozycji, aresztowania na czas strajku w sierpniu 1980 roku, tworzenia się Solidarności na Dolnym Śląsku, powstania redakcji Biuletynu, a także Radio Solidarność, internowania, emigracji do Norwegii, próby powrotu do Polski na początku lat 90-tych, ponownego wyjazdu do Norwegii. Druga część relacji to moderowana pytaniami część, w której świadek dopowiada i komentuje wydarzenia z współczesnej perspektywy, a także opowiada o najnowszych wydarzeniach w jego życiu takich jak odbudowanie Gminy Żydowskiej we Wrocławiu oraz zaangażowaniu w życie tej społeczności nie tylko ze względów religijnych ale mocniej ze względów kulturowych.

Relacja Agnieszki Zabłockiej-Kos, historyka sztuki, profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalizującej się w architekturze miejskiej XIX i XX wieku. Relacja dotyczy nauki w Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu w okresie PRL, studiów architektonicznych na Politechnice, przebiegu studiów, pracy w urzędzie wojewódzkiego konserwatora zabytków, pracy na Politechnice, badania historii budynków na Starym Mieście, pracy na Uniwersytecie Wrocławskim w Instytucie Historii Sztuki.

Relacja biograficzna Marii Kuś. Relacja dotyczy dzieciństwa na pograniczu polsko-niemieckim, II wojny światowej, konieczności dostarczania Niemcom dostaw żywności, wkroczenia do wsi Armii Czerwonej, ukończenia polskiego gimanzjum po wojnie i nauki w Liceum Administracyjno-Handlowym w Rybniku, pracy na stanowisku księgowej, uruchomienia Kopalnii Węgla Kamiennego „Borynia”, strajków w „Boryni” w latach 1980 - 81 oraz pobicia proboszcza Szerokiej - księdza Antoniego Łatko w 1991 roku.

Relacja Cwiji Hirszberg Żydówki urodzonej w Czechach, dotyczy życia żydowskiego w przedwojennych Czechach, przeżyć wojennych, zagłady Żydów, życia żydowskiego w powojennej Polsce oraz emigracji do Izraela.

Relacja biograficzna Michała Skirpana, Łemka wysiedlonego w ramach Akcji "Wisła", dotyczy II wojny światowej, wysiedlenia, organizacji powojennego życia, pracy zawodowej, wyjazdów służbowych oraz kultuwowania łemkowskiej tradycji.

Relacja Bohdana Roskowskiego, Powstańca Warszawskiego, odznacoznego Warszawskim Krzyżem Powstańczym i Krzyżem Armii Krajowej nadany w Londynie, dotyczy II wojny światowej w Warszawie, Powstania warszawskiego, oblężenia Wrocławia przez Armię Czerwoną.

Relacja Mariana Machera dotyczy II wojny światowej, okupacji niemieckiej, zbordni wojennych, a także przemyśleń świadka na temat polityki.

Relacja Zdzisławy Szerer dotyczy dzieciństwa w Łyśćcu na Kresach Wschodnich, relacji między polskimi, ukraińskimi i żydowskimi mieszkańcami, edukacji, przyjazdu na Ziemie Zachodnie i Północne, realiów życia po wojnie, relacji Polaków z Niemcami, powojennego Jawora oraz powojennej Legnicy.

Relacja Józefa Słowika dotyczy śmierci Marszałka Piłsudskiego, II wojny światowej na Kresach Wschodnich, Kampanii Wrześniowej, okupacji niemieckiej i radzieckiej, wywózek na Sybir, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji powojennego życia.

Relacja Adama Kiełbińskiego, urodzonego 24.01.1924 roku we wsi Tarnówko. Od 1943 roku leśniczego w nadleśnictwie Tereszpol, gdzie wspomagał konspiracyjną działalność AK. Absolwenta Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej. W czerwcu 1945 roku, powołanego na wykładowcę topografii, w CWBP w Modlinie. Usuniętego z Wojska Ludowego przez swoje powiązania z AK w 1948 roku. Przywróconego w wyniku decyzji Ministra Obrony Narodowej w 1991 roku, a w 2001 roku awansowanego na stopień majora w stanie spoczynku. Relacja dotyczy czasów szkolnych, wybuchu II wojny światowej, losów wojennych, służby szpitalnej, działalności konspiracyjnej w ZWZ, służby w leśnictwie oraz o dalszej działalności partyzancko-konspiracyjnej, aresztowania i pobytu w obozie wysiedleńczym, kariery naukowej, a także wojskowej, wydalenia z wojska, procesu wysiedleń ludności z Zamojszczyzny, działalności dydaktycznej, realiów nauczania pod wpływem władz komunistycznych.

Relacja Marii Iwaniuk, pracownika wrocławskiego Muzeum Narodowego, działaczki wrocławskiej Solidarności. Relacja dotyczy wybuchu II wojny światowej, bombardowań Warszawy i doświadczeń okupacji niemieckiej w rodzinnym gospodarstwie w powiecie grójeckim, uniknięcia wywózki na roboty przymusowe do III Rzeszy, budowy getta dla ludności żydowskiej i udziału w pomaganiu jego mieszkańcom, wybuchu Powstania Warszawskiego, wywiezienia do obozu pracy przymusowej w Bydgoszczy, warunków życia i pracy w obozie, uwolnienia obozu przez polskich żołnierzy, pracy we wrocławskim Muzeum Narodowym i zaangażowania w działalność „Solidarności”, a także wprowadzenia stanu wojennego.

Relacja Gizeli Fudem, więźniarki obozów koncentracyjnych KL Płaszów, KL Auschwitz oraz KL Bergen-Belsen. Relacja dotyczy losów rodziny w czasie II wojny światowej, powstania getta w Tarnowie, hitlerowskich zbrodnii, eksterminacji Żydowskiej ludności, ucieczki z getta i powrotu do getta, jego likwidacji i transportu do obozu koncentracyjnego, najpierw KL Płaszów, a nastepnie KL Auschwitz, rzeczywistości obozowego zycia, kolejnego transportu do KL Bergen-Belsen, zachorowania na tyfus, wyzwolenia obozu przez Amerykanów, powrotu do Polski i osiedlenia się we Wrocławiu, pracy zawodowej oraz nagonki antysemickiej w 1968 roku.

Relacja Tadeusza Owsianko, absolweta Łódzkiej Szkoły Filmowej, operatora filmowego. Relacja dotyczy uwięzienie matki świadka w sowieckim łagrze w Peczorze, za działalność w wileńskim okręgu Armii Krajowej; urodzenia w łagrze i dzieciństwa w prominentnej, dobrze sytuowanej sowieckiej rodzinie, odzyskania opieki nad synem przez matkę świadka, wyjazdu do Polski, do Szczecina i przystosowania się do życia w nowej rzeczywistości, rozwoju pasji fotograficznej oraz filmowej, przygotowania do studiów w łódzkiej szkole filmowej.

Relacja Wiesławy Męcińskiej wieloletniej nauczycielki Szkoły Podstawowej nr 9 w Wałbrzychu. Relacja rozpoczyna się od wyjazdu z rodzinnego Borysławia wraz z całą rodziną do Wabrzycha we wrześniu 1945 roku, następnie dotyczy czasów szkolnych, relacji dzieci polskich i żydowskich, relacji niemicko-polskich w powojennym Wałbrzychu, zjawiska szabru, losów rodzeństwa, a także pracy w szkole.

Relacja Ryszarda Mocka, opozycjonisty i górnika kopani KWK Thorez w Wałrzychu, uczestnika strajku w kopalni Thorez, członka Komitetu Założycielskiego „S” KWK Thorez, kolportera prasy drugoobiegowej, założyciela podziemnych drukarni, członka Duszpasterstwa Ludzi Pracy, wielokrotnie areztowanego i represjonowanego. Relacja dotyczy zaangażowania w działność opozycyjną w Wałbrzychu i na Dolnym Śląsku, fali strajków w sierpniu 1980 roku, organizacji drukarni i kolpotrtażu, kontaktów z opozycjonistami z Wrocławia i represjami spowodowanymi zaangażowaniem świadka w działaność opozycyjną.

Relacja Jadwigi Materkowskiej dotyczy przesiedlenia z Wilna do Gdańska, edukacji, życia zawodowego i rodzinnego.

Relacja Marii Fac dotyczy przesiedlenia z Wilna, życia codziennego w nowym miejscu, relacji międzyludzkich, pierwszych wyjazdów za granicę.