Borys Woźnicki – wybitny muzealnik, który uratował ukraińskie i polskie dziedzictwo kulturowe

Działania ukraińskiego krytyka sztuki i kuratora muzeów Borysa Woźnickiego (1926–2012) na polu ochrony zabytków są bezprecedensowe. Wszystko zaczęło się jeszcze w latach 60. XX wieku, w czasie całkowitego zniszczenia przez władze sowieckie zabytków sztuki i historii Ukrainy. Dyrektor Lwowskiej Galerii Sztuki zgromadził i uratował przed zniszczeniem ponad 20 000 obiektów europejskiego dziedzictwa kulturowego. Pod jego kierownictwem prowadzono aktywne działania poszukiwawcze i ekspedycyjne, co umożliwiło gromadzenie zbiorów na dużą skalę. Pracownicy muzeum pod jego kierownictwem ratowali dzieła przedstawicieli wszystkich kultur, którzy pracowali na terenie Galicji; a oprócz Ukraińców byli Polacy, Niemcy, Austriacy, Włosi i inni. Z kościołów i katedr dzięki niemu ocalały: duża liczba renesansowych nagrobków z XVI i XVII w., liczne przykłady drewnianej rzeźby z różnych epok, historyczne płótna batalistyczne austriackiego malarza Martino Altamonte (1657–1745).

Badanie eksponatów zebranych przez Woźnickiego czasami zasadniczo zmieniało punkt widzenia nie tylko na twórczość poszczególnych artystów, ale także na sam proces rozwoju sztuki europejskiej, a zwłaszcza ukraińskiej. Popularyzował także prace Ioanna Pinzela, Jova Konzelewicza, Georgesa de Latoura i innych.

Woźnicki podniósł z ruin Zamek Oleski, kolebkę polskiego króla Jana III Sobieskiego. Jest to pierwszy zamek na Ukrainie, który został zmuzealizowany. Ożywił zamek w Złoczowie. Na bazie tworzonych przez niego muzeów zorganizowano trasę turystyczną „Złota Podkowa”, która obejmowała godne uwagi antyczne zamki Galicji. O tym, jak jedna osoba mogła zrobić tak wiele dla ratowania i popularyzacji sztuki europejskiej, dowiecie się podczas naszego wykładu.

WYKŁADOWCA: krytyk sztuki Leokadia Anczyszkina

Zapraszamy wszystkich chętnych.

Wstęp wolny.