Wrocław, 06-05-1988. Uniwersytet Wrocławski, pl. Nankiera, Wydział Filologiczny, solidarnościowy strajk okupacyjny ze strajkującymi robotnikami min. w Stoczni Gdańskiej i w Nowej Hucie zorganizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów. N/z Krzysztof Jakubczak, przewodniczący komitetu strajkowego. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 05-05-1988, pl. Uniwersytecki, wiec zorganizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas którego ogłoszono okupacyjny strajk solidarnościowy ze strajkującymi robotnikami min. w Stoczni Gdańskiej i w Nowej Hucie. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 05-05-1988, pl. Uniwersytecki, wiec zorganizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas którego ogłoszono okupacyjny strajk solidarnościowy ze strajkującymi robotnikami min. w Stoczni Gdańskiej i w Nowej Hucie. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 05-05-1988, pl. Uniwersytecki, wiec zorganizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas którego ogłoszono okupacyjny strajk solidarnościowy ze strajkującymi robotnikami min. w Stoczni Gdańskiej i w Nowej Hucie. N/z w oknie prof. Mieczysław Klimowicz, rektor UWr. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 05-05-1988, pl. Uniwersytecki, wiec zorganizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas którego ogłoszono okupacyjny strajk solidarnościowy ze strajkującymi robotnikami min. w Stoczni Gdańskiej i w Nowej Hucie. N/z w oknie prof. Mieczysław Klimowicz, rektor UWr. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 05-05-1988, pl. Uniwersytecki, wiec zorganizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas którego ogłoszono okupacyjny strajk solidarnościowy ze strajkującymi robotnikami min. w Stoczni Gdańskiej i w Nowej Hucie. Fot. NAF Dementi

Wrocław, 05-05-1988, pl. Uniwersytecki, wiec zorganizowany przez Niezależne Zrzeszenie Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, podczas którego ogłoszono okupacyjny strajk solidarnościowy ze strajkującymi robotnikami min. w Stoczni Gdańskiej i w Nowej Hucie. Fot. NAF Dementi

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. N/z widoczni m.in.: Aleksander Srebrakowski (2. od lewej), Krzysztof Ruchniewicz (5. od lewej).

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. Strajkujących studentów wspierała kadra naukowa uczelni oraz przedstawiciele opozycji politycznej.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła i flagi na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: zapasy żywnościowe strajkujących studentów.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r., budynek Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: Tomasz Luśnia na tle jednego z plakatów.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: spotkanie strajkujących studentów z Karolem Modzelewskim w budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego; od prawej - Karol Modzelewski, Paweł Skrzywanek, Krzysztof Popiński, Sławomir Sobieszek.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: plakaty na elewacji Hali Targowej podczas trwania strajku.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: widok na Halę Targową i pl. Nankiera z okratowanego okna budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: strajkujący studenci w oknie budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Strajk studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w sprawie rejestracji Niezależnego Zrzeszenia Studentów, 24-31 maja 1989 r. Główne postulaty strajkujących to: legalizacja NZS, zmiana ustawy o szkolnictwie wyższym, reforma zasad szkolenia i służby wojskowej, dymisja ministra szkolnictwa wyższego, nauki i techniki Jacka Fisiaka. N/z: wywieszone hasła na budynku Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wrocław, 01-04-1987. Happening studentów NZS UWr. Przejęcie władzy na Uniwersytecie Wrocławskim przez tzw. Rewolucyjną Radę Regentów, pod hasłami: „Spontaniczny czyn dla dobra nauki polskiej” i „Student potrafi”. N/z interweniująca milicja na pl. Uniwersyteckim, zdjęcie z przejścia dla pieszych Bramy Cesarskiej od strony ul. Grodzkiej. Fot. NAF Dementi

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.