Relacja Ryszarda Koniecznego, piłkarza ręcznego związanego z klubem WKS Śląsk Wrocław, dotyczy juniorskich czasów w klubie Śląsk Wrocław, rzeczywistości klubowej Śląska, podziału na zawodników wojskowych i cywilnych, obozów sportowych, wyjazdów zagranicznych, zdobywania tytułów mistrza Polski, a także zdobycia tytułu najlepszego bramkarza. Świadek opowiada również o swojej filozofii trenerskiej, pracy z młodzieżą oraz meczach o mistrzostwo Polski.

Relacja Antoniego Turkiewicza, piłkarza ręcznego i trenera piłki ręcznej. Relacja dotyczy przesiedleniu na teren Wrocławia, początków organizowania się życia sportowego wokół piłki ręcznej we Wrocławiu, zmian jakie zachodziły w samym sporcie, obozów sportowych oraz warunki treningowe zawodników w okresie PRL, funkcjonowania WKS Śląsk, zawodów sportowych rozgrywanych z innymi krajami, wyjazdów zagranicznych, pracy w zawodzie trenera sekcji młodzieżowych.

Relacja Włodzimierza Frąszczaka piłkarza ręcznego, zawodnika klubów: Ostrovia oraz Śląsk Wrocław, trenera, członka kadry narodowej juniorów. Relacja dotyczy gry w klubie Śląsk Wrocław, najpierw jako junior, a potem senior, zdobywaniu doświadczeń sportowych na obozach i zgrupowaniach, zdobycia Pucharu Polski, a także Mistrzostwa Polski, pracy w zawodzie trenera, a także ojca - Kazimierza Frąszczaka, założyciela sekcji piłki ręcznej w klubie WKS Śląsk Wrocław.

Relacja Andrzeja Mintusa, piłkarza ręcznego,trenera, brązowego medalisty Mistrzostw Świata i mistrza Polski. Relacja dotyczy fascynacji sportem, studiów na wrocławskiej Akademii Wychowania Fizycznego, gry w Stali Zawdzkiem, Gwardii Opole, Śląsku Wrocław oraz w niemieckim klubie w Hüttenbergu, wyjazdów zagranicznych, zdobycia mistrzostwa Polsi ze Śląskiem Wrocław, emigracji do Niemiec. Świadek porównuje realia klubów polskich do klubów niemieckich. W relacji pojawia się również wątek dotyczący stanu wojennego w Polsce.

Daniel Waszkiewicz, piłkarz ręczny oraz trener. Relacja dotyczy sporotwej kariery, początków juniorskich w legnickim klubie, gry w Śląsku Wrocław, zarządzanym odgónie wojskowym klubie, realiów gry w drużynie bloku wschodniego, wyjazdów zagranicznych, a także gry na Igrzyskach Olimpijskich i Mistrzostwach Świata.

Relacja Bogdana Falęty, piłkarza ręcznego, wielokrotnego mistrza Polski w piłce ręcznej. Relacja dotyczy gry we wrocławskim klubie, wojskowego oblicza sportu, obozów i codziennych treningów, zdobywanych mistrzostw,zagranicznych wyjazdów z klubem, finału Pucharu Europy w Magdeburgu.

Relacja Andrzeja Michalaka, zdobywcy 12 tytułów Mistrza Polski w piłce ręcznej, trenera juniorów „Śląska” Wrocław oraz reprezentacji juniorów, prezesa Dolnośląskiego Okręgowego Związku Piłki Ręcznej we Wrocławiu oraz dyrektora okręgowego oddziału PZU we Wrocławiu. Relacja dotyczy okresu II wojny światowej w Warszawie, przyjazdu do powojennego Wrocławia, kariery sportowej jako zawodnika i trenera reprezentacji juniorów, funkcjonowania sportowców w dobie PRL, wyjazdów wraz za "Śląskiem" za granicę w latach 70. i 80. XX wieku, a także ataku na sportowców Izraela podczas Olimpiady w Monachium.

Wywiad został przeprowadzony z panem Krzysztofem Kowackim – byłym piłkarzem ręcznym „Śląska” Wrocław, Anilany Łódź i TV Gelnhausen w Niemczech. Krzysztof Kowacki urodził się w Łodzi w 1955 r. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej i Technikum Samochodowego. W 1975 r. zdał maturę, a na studia wybrał się na AWF we Wrocławiu po namowie przez Jerzego Klempela. Krzysztof Kowacki interesował się piłką ręczną już od szkoły podstawowej. W ósmej klasie wyjechał z drużyną do DDR na mecz międzypaństwowy. Już w „Śląsku” Krzysztof Kowacki poznał wspaniałych kolegów i ich rodziny, z którymi do dzisiaj utrzymuje kontakt: żoną i synem Jerzego Klempela, Janem Czykalukiem, Bogdanem Falętą, Bogdanem Kowalczykiem, Andrzejem Sokołowskim, Danielem Waszkiewiczem. Krzysztof Kowacki grał w „Śląsku” od 1975 do 1982 r. W tym czasie zespół był u szczytu sławy, siedmiokrotnie zdobywając tytuł Mistrza Polski; wyjeżdżał na mecze ligowe, pucharowe, czy rewanżowe na Zachód: do Islandii, Danii, Niemiec, Hiszpanii, Szwecji, Szwajcarii, ale także do Rumunii, Czechosłowacji, Węgier. Najtrudniejszy mecz jaki przyszło rozegrać Krzysztofowi Kowackiemu, to finał meczu o Puchar Europy, który „Śląsk” przegrał sześcioma bramkami. Po skończonych studiach Krzysztof Kowacki wrócił do swojego rodzinnego miasta i tam został przyjęty do Anilany, otrzymał mieszkanie i pracę w szkole. Niestety, władze „Śląska” Wrocław nie chciały oddać swojego zawodnika i starały się go zatrzymać za wszelką cenę poprzez wcielenie do wojska. Tymczasem władze Anilany pomogły w załatwieniu Krzysztofowi Kowackiemu zaświadczenia o niezdolności do służby z powodu niedosłuchu. Krzysztof Kowacki grał w Anilanie 5 lat (w tym czasie Anilana zdobyła po raz pierwszy w historii Mistrza Polski), a następnie przeprowadził się do Niemiec, gdzie mieszka do dzisiaj. Tam grał w zespole TV Gelnhausen, gdzie był dwukrotnie poważnie kontuzjowany. Został trenerem tego zespołu i pracuje jako rehabilitant w Klinice Rehabilitacyjnej. Dzisiaj jest kolekcjonerem maskotek olimpijskich.