Portret Wasyla Litke w garniturze z naszywką polskiego robotnika przymusowego, obok krzesło z położoną czapką, w tle skalna ściana

Grupa robotników przymusowych stojąca na drodze, najprawdopodobniej w miejscowości Schwarza w Turyngii; trzech ubranych w robocze kombinezony, trzech w marynarkach, swetrach i spodniach wyjściowych; pierwszy od lewej obywatel Czechosłowacji, drugi od lewej Wasyl Litke, drugi od prawej niezidentyfikowanej narodowości, pozostali to Polacy. Wasyl Litke przebywał od 1940 do 1945 w miejscowości Schwarza w Turyngii; na innych zdjęciach widoczna jest naszywka polskiego robotnika przymusowego, jaką nosił.

[Awers] Portret zbiorowy robotników przymusowych w Niemczech, prawdopodobnie w miejscu zakwaterowania - 12 mężczyzn siedzących i stojących przy długim stole pod zasłoniętym oknem, obok widoczny fragment piętrowej pryczy; większość osób posiada naszywkę polskiego robotnika przymusowego; pierwszy od lewej siedzi Wasyl Litke. [Rewers] Kochanej żonie i córce z Pobytu na obczyźnie na Wieczną pamiąe [!] Marjan / Schwarza/Saale in Thüringen 6.12.41 r. Według Leokadii Litke Wasyl Litke zwany był w rodzinie Marianem.

[Awers] Portret zbiorowy robotników przymusowych w Niemczech, prawdopodobnie w miejscu zakwaterowania - 9 mężczyzn siedzących i stojących przy długim stole z porcjami jedzenia i butelkami napojów, za nimi piętrowe prycze; jeden ze stojących posiada naszywkę robotnika przymusowego z terenu Czechosłowacji; drugi od prawej siedzi Wasyl Litke. [Rewers: adnotacja częściowo oddarta, częściowo nieczytelna] Wasyl Litke przebywał na robotach przymusowych w miejscowości Schwarza w latach 1940-1945.

[Awers] Trzech polskich pracowników przymusowych, być może w miejscu pracy lub zakwaterowania w Schwarza w Turyngii, stoją w na trawniku pod drzewem, w tle wiejskie zabudowania gospodarcze; wszyscy ubrani w marynarki i spodnie wyjściowe, na marynarkach mają naszywkę polskiego robotnika przymusowego, mężczyzna w środku trzyma zwiniętą gazetę, prawdopodobnie numer Gońca Warszawskiego; pierwszy od prawej Wasyl Litke, drugi prawdopodobnie Julian Kopacki, trzeci prawdopodobnie Adam Cent [Rewers - trzy adnotacje pochodzące od dwóch różnych osób] Litke zapł [zamazana] Adam Cent Julian Kopacki / i mój ojciec Wasyl Litke w rodzinie nazywany Marian Wasyl Litke w latach 1940-1945 przebywał na robotach przymusowych w miejscowości Schwarza w Turyngii.

[Awers] Grupa mężczyzn w szpitalu, prawdopodobnie w obozie przejściowym w Fuldzie, trzech na pryczach trzech obok prycz, z tyłu szafka na rzeczy osobiste i piecyk, tzw. "koza"; Wasyl Litke siedzi pierwszy od lewej. [Rewers - opis autorstwa Wasyla Litke] fotografia jak tatuś leżał wszpitalu [!] ten Francuz przy tatusiu co leży to ciebie odrysował z twojej fotografii i zabrał sobie Wasyl Litke po zajęciu miejscowości Schwarza, gdzie pracował, przez armię amerykańską, przebywał w szpitalu i w obozie przejściowym prawdopodobnie w Fuldzie.

[Popiersie nieznanego z nazwiska żołnierza prawdopodobnie Wojsk Ochrony Pogranicza.]

Łucji Schmidt z synem Henrykiem przedwojennym Wrocławiu (wtedy Breslau).

Małżeństwo Polki Łucji Lukserek (działaczki Związku Polaków w Niemczech) i Niemca – Wilhelma Schmidta z synem Henrykiem.

Łucja Lukserek z rodziną w przedwojennym Wrocławiu (wtedy Breslau).

Fotografia rodzinna z okazji pięćdziesiątej rocznicy ślubu, Breslau 6.05.1934 rok.

Helena Gryśkowa z kolegą z III Zapasowego Pułku Piechoty w 1944 roku.

Stefania Idasiak z domu Rodak (po lewej) i Weronika Kowalczyk w Niemczech, początek lat czterdziestych.

Kazimiera Kozieł z koleżankami, Zalesie, lata 30. XX wieku

Marian Fuks, urodzony 28 września 1914 roku w Płońsku w spolonizowanej rodzinie żydowskiej, przed wojną studiował w Szkole Reporterów Dziennikarskich,zmobilizowany do 9. Pułku Strzelców Konnych, w którym służył w latach 1936-38, jako rezerwista zmobilizowany we wrześniu 1939 roku, aresztowany i skazany na prace w łagrze w Uchcie,uwolniony w lipcu 1941 na mocy układu Sikorski-Majski, żołnierz 1. Warszawskiej Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte, po wojnie pracował w wojsku, był redaktorem „Przeglądu Kwatermistrzowskiego”, zwolniony z pracy w 1967 na fali antysemickiej nagonki, następnie zatrudniony w Żydowskim Instytucie Historycznym, redaktor kwartalnika „Biuletynu ŻIH”, w 1993 roku uzyskał tytuł profesora, autor kilkanastu książek oraz kilkaset artykułów naukowych, inicjator powstania muzeum upamiętniającego Stanisława Moniuszkę.