Relacja Krzysztofa Włodarczyka dot. pracy w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego we Wrocławiu, budowania struktur NSZZ Solidarność, działalności antykomunistycznej, organizowania i drukowania ulotek informacyjnych, pobytu w więzieniu, obozie internowania oraz odbywania podczas stanu wojennego służby wojskowej. Świadek opowiada również o późniejszej swojej działalności w ramach Solidarności. Zakres chronologiczny: 1980 - 1990. Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Nysa (woj. opolskie), Głogów (woj. dolnośląskie), Opole (woj. opolskie), Gdańsk (woj. pomorskie), Poznań (woj. wielkopolskie)

Relacja Ryszarda Żuczkiewicza dot. jego działalności antykomunistycznej, pobytu w więzieniu, licznych zatrzymań prze milicję, przeszukiwań w domu oraz miejscu pracy, drukowania ulotek, malowania na murach oraz przenoszenia przez zieloną granice książek i broszur z drugiego obiegu. Zakres chronologiczny: 1976 - 1990. Miejsce wydarzeń: Bielsko Biała (woj. śląskie), Kłodzko (woj. dolnośląskie), Kraków (woj. małopolskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Zakopane (woj. małopolskie)

Relacja Romana Zwierzyńskiego dot. służby wojskowej, wydarzeń z Czerwca 1956 r., pracy zawodowej, organizowania "Solidarności" w Warszawskim Biurze Projektów Energetycznych "Energoprojekt" oraz życia codziennego. Zakres chronologiczny: 1953 - 1990. Miejsca wydarzeń: Zamość (woj. lubelskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Bydgoszcz (woj. kujawsko-pomorskie), Poznań (woj. wielkopolskie), Inowrocław (woj. kujawsko-pomorskie), Spała (pow. tomaszowski, woj. łódzkie), Lublin (woj. lubelskie), Gdańsk (woj. pomorskie), Katowice (woj. śląskie), Gliwice (woj. śląskie)

Relacja Stanisławy Sitorz dot. opozycyjnej działalności męża Edwarda Sitorza, jego ukrywania się po wybuchu stanu wojennego w 1981 r., pobytu w więzieniu, sytuacji zdrowotnej i rodzinnej. Zakres chronologiczny: 1980 - 1990. Miejsca wydarzeń: Kostrzyn nad Odrą (woj. lubuskie), Międzyrzecze, Zielona Góra (woj. lubuskie)

Relacja emerytowanego nauczyciela historii z Gorzowa Wielopolskiego dot. jego dzieciństwa i młodości w dawnym woj. poleskim, edukacji, udziału w organizacji antykomunistycznej po zakończeniu II wojny światowej, który stał się powodem aresztowania, kary więzienia a następnie pracy w kopalni. Świadek opowiada o służbie w Ludowym Wojsku Polskim w trakcie wydarzeń Poznańskiego Czerwca w 1956 r., pracy w szkole oraz zaangażowaniu w wielu instytucjach badających historię, komisjach naukowych, internowaniu w 1981 r. oraz o poparciu dla Solidarności.   Zakres chronologiczny: 1933 - 2013.   Miejsca wydarzeń: Horodeczno (Białoruś), Osów (pow. strzelecko-drezdenecki, woj. lubuskie), Drezdenko (woj. lubuskie), Bytom (woj. śląskie), Gorzów Wielkopolski (woj. lubuskie), Brześć (Białoruś), Prużana (Białoruś), Zielona Góra (woj. lubuskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Poznań (woj. wielkopolskie), Nowa Sól (woj. lubuskie), Żary (woj. lubuskie), Żagań (woj. lubuskie)

Relacja byłego pracownika naukowego Akademii Rolniczej we Wrocławiu Jana Cebrata, dotycząca jego działalności dla Solidarności jako drukarza produkującego ulotki, przez okres tzw. karnawału Solidarności, stanu wojennego jak i w późniejszym okresie. W relacji znajduje się obszerny fragment dotyczące zatrzymania i pobytu w ośrodku internowania w Nysie. W dalszej części opowiada o swoich trudnościach w pracy na uczelni po zwolnieniu z ośrodka odosobnienia.   Zakres chronologiczny: 1980-1984   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Nysa (woj. opolskie), Gdańsk (woj. pomorskie)

Relacja Pawła Skrzywanka, w której opowiada historię swojej rodziny we Lwowie i po przyjeździe do Wrocławia. Następnie mówi o swojej młodości, represjach w szkole i na studiach. Przywołuje wspomnienia z czasów stanu wojennego kiedy to jako młody chłopiec działał w Solidarności, a następnie jako przedstawiciel "pokolenia pampersów" pomagał w przejmowaniu władzy po 89 roku, opowieść ciągnie się po czasy współczesne.   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie)

Relacja Stanisława Całego, w której opowiada historię swojej rodziny po przyjeździe do Wrocławia, swą pracę na Politechnice Wrocławskiej. Działalność dla Solidarności, pomoc strajkującym w dostarczaniu im jedzenia, oraz losy podczas wyborób w 1989 roku.   Zakres chronologiczny: 1949 - 2010   Miejsca wydarzeń: Tyniec Mały (pow. wrocławski, woj. dolnośląskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Lwów (Ukraina), Gliwice (woj. śląskie), Sośnica, (pow. wrocławski, woj. dolnośląskie),  Rawicz (woj. wielkopolskie), Oborniki Śląskie (pow. trzebnicki, woj. dolnośląskie)

Relacja Alicji Wrabec, w której opisuje czasy II wojny światowej, wyjazd do Wrocławia ze wschodu. Następnie opisuje organizację życia po wojnie i działalnośc opozycyjną - antykomunistyczną, dalej działalność wspólnie z Solidarnością.   Zakres chronologiczny: 1942 - 1989   Miejsca wydarzeń: Łuniniec (Białoruś), Kolonia Świdnica (Białoruś), Nowa Sól (woj. lubuskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Pińsk (Białoruś), Szprotawa (pow. żagański, woj. lubuskie), Sława (pow. wschowski, woj. lubuskie)

Relacja Józefa Zalasa, w której relacjonuje wydarzenia przeżyte podczas II wojny światowej, dalsze losy powojenne, pracę jako zecera w drukarni, działalność cenzury i działalność opozycyjną dla Solidarności.   Zakres chronologiczny: 1944 - 2006   Miejsca wydarzeń: Kraków (woj. małopolskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Wałbrzych (woj. dolnośląskie), Luckenwalde(Niemcy), Paszów (pow. raciborski, woj. śląskie), Świdnica (woj. dolnośląskie), Kamienna Góra (woj. dolnośląskie), w Głogów (woj. dolnośląskie), Rogoźnica (pow. świdnicki, woj. dolnośląskie), Szczecin (woj. zachodniopomorskie)

Relacja doktora Uniwersytetu Wrocławskiego, w której opowiada on o życiu swojej rodziny we Lwowie, a następnie o zyciu codziennym po przyjeździe na Śląsk. Następnie opowieść przenosi się do Wrocławia, gdzie dowiadujemy się o jego zaangazowaniu w działalność Solidarności jako skarbnika i dysponowania słynnymi 80 milionami podczas stanu wojennego.   Zakres chronologiczny: 1943-2007   Miejsca wydarzeń: Lwów (Ukraina), Zabrze (woj. śląskie), Czernica (k. Jawora), Wrocław (woj. dolnośląskie), Zeilona Góra (woj. lubuskie), Opole (woj. opolskie), Świdnik (woj. lubelskie), Pęgów (pow. trzebnicki, woj. dolnośląskie)

Relacja Bronisława Urbańskiego, pracownika służby więziennej od momentu wstąpienia do służby, poprzez pracę w ZK w Grodkowie, okoliczności wprowadzenia Stanu Wojennego, inwigilację wewnętrzną Zakładu, formy oporu więzionych i represje stosowane wobec pracowników. W dalszej części opisuje wydarzenia do 2011 roku   Zakres chronologiczny: 1976-2011Miejsca wydarzeń: Grodków (pow. brzeski, woj. opolskie), Brzeg (woj. opolskie), Opole (woj. opolskie), Nysa (woj. opolskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Gołdap (woj. warmińsko-mazurskie)

Relacja opozycjonisty, dotycząca jego działalności w ramach SZSP, SKS, KSS, ROPCiO, NZS i NSZZ Solidarność, a także pracy w Radiu Solidarność, internowania w stanie wojennym i emigracji.   Zakres chronologiczny: 1976-1992   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Grodków (pow. brzeski, woj. opolskie), Brzeg (woj. opolskie), Toronto (Kanada)

Relacja żołnierza AK i Szarych Szeregów, powstanki warszawskiej, dotycząca jej przeżyć wojennych, przyjazdu do Wrocławia, studiów, pracy zawodowej oraz działalności w NSZZ "Solidarność", a po 1989 r. w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej.   Zakres chronologiczny: 1940-2011   Miejsca wydarzeń: Lwów (d. woj. lwowskie, ob. Ukraina), Warszawa (woj. mazowieckie), Pruszków (woj. mazowieckie), Kraków (woj. małopolskie), Tarnów (woj. małopolskie), Siedliszowice (pow. tarnowski, woj. malopolskie), Ujście Jezuickie (pow. dobrąwski, woj. małopolskie), Nowy Korczyn (pow. buski, woj. świętokrzyskie), Nowa Sól (woj. lubuskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Komorów (pow. pruszkowski, woj. mazowieckie), Poskowa Leśna (pow. grodziski, woj. mazowiecki)

Relacja nastoletniego działacza opozycji antykomunistycznej, dotycząca jego działalności opozycyjnej, zatrzymania w stanie wojennym oraz internowania w Ośrodku Odosobnienia w Grodkowie. Osobną część relacji stanowi opis reakcji koleżanek i kolegów szkolnych oraz dyrekcji XIV LO we Wrocławiu na jego internowanie. Zakres chronologiczny: 1981-2007   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Grodków (pow. brzeski, woj. opolskie), Nysa (Woj. opolskie)

Relacja działacza opozycji antykomunistycznej, dotyczącej początków jego działalności opozycyjnej, zatrzymania w stanie wojennym oraz internowania w ośrodkach odosobnienia w Nysie i Grodkowie.   Zakres chronologiczny: 1981-1982   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Nysa (woj. opolskie), Grodków (woj. opolskie)

Relacja lubińskiej nauczycielki, dotycząca pacyfikacji kopalni Rudna w XII 1981 r. (w której pracował jej mąż - Ryszard Bober), Zbrodni Lubińskiej (w tym okoliczności powstania kolekcji zdjęć autorstwa Ryszarda Bobera, dokumentujących to wydarzenie) oraz ukrywania działaczy opozycji (Andrzeja Konarskiej i Krystyny Wójcik).   Miejsca wydarzeń: Ziębice, Lubin

Relacja działacza opozycji w PRL, dotycząca jego pracy w Polarze, działalności w Solidarności oraz okresu internowania w Ośrodku Odosobnienia w Grodkowie.   Zakres chronologiczny: 1981-1982   Miejsca wydarzeń: Wrocław, Grodków, Kalisz

Relacja działacza opozycji w PRL, dotycząca jego pracy w TVP, działalności w Solidarności, internowania oraz emigracji i pracy w Radiu Wolna Europa.   miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Gdańsk (woj. pomorskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Grodków (pow. brzeski, woj. opolskie), Brzeg (woj. opolskie), Nysa (woj. opolskie), Monachium (Niemcy), Brema (Niemcy)

Lech Wałęsa na spotkaniu z mieszkańcami Wrocławia w siedzibie związku, przy ulicy Mazowieckiej.

Portret Współczesny Świadka Historii

Niezależna manifestacja Solidarności zorganizowana w opozycji do "obowiązkowego" marszu pierwszomajowego. Zdjęcie wykonane w okolicy Mostu Grunwaldzkiego.

Starcia mieszkańców Wrocławia z oddziałami milicji z okazji manifestacji "Solidarności" w drugą rocznice podpisania porozumień sierpniowych. 50 tysięcy wrocławian wyszło z domów na pokojową manifestację, która szybko przerodziła się w regularną bitwę uliczną. Z jednej strony - nieuzbrojeni cywile, kontra regularne siły milicji i wojska uzbrojone w ciężki sprzęt i ostrą amunicję. Na zdjęciu Most Grunwaldzki.

Maciek i Tomek Wróblewscy stojący ponad napisem "Prawda w TV".

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej.  

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na alei Słowackiego.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na alei Słowackiego.

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdęciu: kolumna pojazdów milicyjnych wjeżdżająca na Most Szczytnicki we Wrocławiu [fotografię wykonano z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: pojazdy milicyjne [Star 28/29 lub 200] używane do tłumienia demonstracji przejeżdżają obok Domu Studenckiego "Zodiak" położonego przy skrzyżowaniu ul. Grunwaldzkiej z pl. Grunwaldzkim [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: widok na pl. Grunwaldzki we Wrocławiu; pojazdy milicyjne używane do tłumienia demonstracji zmierzają w kierunku dzisiejszego Ronda Reagana [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: widok na pl. Grunwaldzki we Wrocławiu [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: transporter opancerzony [BTR-60] wykrzystany do stłumienia demonstracji [przejeżdża obok placu budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej obok placu budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek" [fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [w centrum plac budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [demonstranci przechodzą przez teren budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; zdjęcie wykonano z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [demonstranci przechodzą przez plac budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

[Lech Wałęsa przemawia do mieszkańców Wrocławia przed siedzibą NSZZ Solidarność przy ulicy Mazowieckiej, po jego lewej stronie Władysław Frasyniuk]

[Zdjęcie przedstawia ołtarz na wrocławskim hipodromie, w tle siedzący Jan Paweł II.]

[Zdjęcie przedstawia tłumy wiwatującę nadlatujacemu śmigłowcowi z Papieżem na pokładzie.]

Wojsko podczas demonstracji ulicznej, ul. Młodych Techników

Demonstracja uliczna, ul. Młodych Techników

Pojazdy milicyjne i wojskowe w drodze na demonstrację uliczną, ul. Ścinawska

Lech Wałęsa przemawia podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim.

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim, stoją od lewej: Bogdan Zdrojewski, Krzysztof Jakubczak, NN, NN, Stanisław Jabłoński, NN.

Uczestnicy spotkania z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim, stoją od lewej: Jarosław Obremski, Małgorzata Zaborowicz, Krzysztof Jakubczak.

Lech Wałęsa podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim

Lech Wałęsa podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim. Od lewej stoją: NN, Grzegorz Schetyna, Ludwik Turko, Lech Wałęsa, NN.

Lech Wałęsa przemawiający na Uniwersytecie Wrocławskim.

Spotkanie z Lechem Wałąsą na Uniwersytecie Wrocławskim, przemawia Ludwik Turko, po jego prawej stronie Lech Wałęsa.

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku, pierwszy z prawej Janusz Laska

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Na fotografii niezidentyfikowani uczestnicy pielgrzymki

Na fotografii niezidentyfikowani uczestnicy pielgrzymki.

Koncelebrowana msza św. za Ojczyznę w kościele św. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu. Za ołtarzem stoją: O. Adam Wiktor, ks. Henryk Jankowski i ks. Franciszek Głód.

Transparent trzymają Jan Silar (z lewej) i Andrzej Kapała (z prawej, uczeń II LO we Wrocławiu, działacz Międzyszkolnego Komitetu Oporu)

Janusz Laska podczas III Pieszej Pielgrzymki Wrocławskiej na Jasną Górę

Janusz Laska podczas VIII Pieszej Pielgrzymki Wrocławskiej na Jasną Górę

Spotkanie Klubu Inteligencji Katolickiej w Kłodzku

Spotkanie Klubu Inteligencji Katolickiej w Kłodzku, pierwszy od lewej bp Adam Dyczkowski.

Spotkanie Klubu Inteligencji Katolickiej w Kłodzku. Na pierwszym planie Julian Golak (siedzi) i Janusz Laska (stoi).

Strajkujący studenci na pl. Uniwersyteckim we Wrocławiu

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Lech Wałęsa na spotkaniu z mieszkańcami Wrocławia w siedzibie związku przy ulicy Mazowieckiej. Obok niego siedzi Władysław Frasyniuk.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Cykl fotografii dotyczących działalności wrocławskiego NZS w latach 1980-1981. Dotyczących głównie strajków studenckich (łódzkiego i radomskiego), ale także życia na Grodzkiej (ówczesna siedziba NZS), zebrań, narad, wieców, przygotowywania i kolportowania ulotek i plakatów, koncertów i podobnych. Strajk łódzki był miedzy innymi protestem przeciwko wyrokowi sądowemu wydanemu 13 listopada 1981, nie uznającemu rejestracji NZS. Strajk radomski natomiast był strajkiem solidarnościowym, w którym uczelnie z całego kraju popierały studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Radomia.