spotkanie ministrów kultury Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej w Sali Książęcej wrocławskiego Ratusza poświęcone przygotowaniom do Festiwalu Sztuki Amatorskiej Krajów Socjalistycznych, który odbył się w dniach 05.-10.05.1975 r. w kilkunastu miastach Dolnego Śląska pod hasłem "30 zwycięskich lat"; pierwszy z lewej minister kultury PRL Józef Tejchma, piąty z lewej (z teczką w ręce) minister kultury NRD Hans-Joachim Hoffmann

spotkanie ministrów kultury Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej w Sali Książęcej wrocławskiego Ratusza poświęcone przygotowaniom do Festiwalu Sztuki Amatorskiej Krajów Socjalistycznych, który odbył się w dniach 05.-10.05.1975 r. w kilkunastu miastach Dolnego Śląska pod hasłem "30 zwycięskich lat"; pierwszy od lewej minister kultury PRL Józef Tejchma, czwarty od lewej minister kultury NRD Hans-Joachim Hoffmann

spotkanie ministrów kultury Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej w Sali Książęcej wrocławskiego Ratusza poświęcone przygotowaniom do Festiwalu Sztuki Amatorskiej Krajów Socjalistycznych, który odbył się w dniach 05.-10.05.1975 r. w kilkunastu miastach Dolnego Śląska pod hasłem "30 zwycięskich lat"; przemawia minister kultury PRL Józef Tejchma (czwarty od lewej)

Relacja Mariana Orzechowskiego rozpoczyna się od wspomnień dzieciństwa z okresu II wojny światowej, m.in. naloty niemieckie na zakłady zbrojeniowe w Starachowicach, relacje między Polakami a Niemcami, Volksdeutsche. Tuż po wojnie wyjazd do Radomia, a następnie do Wrocławia (opis zniszczeń miasta, powojenna kultura i szkolnictwo), gdzie kończy Liceum Ogólnokształcącego nr III. Na studia wyjeżdża do Rostowa, a później przenosi się do Leningradzkiej uczelni. Po czym wraca do kraju i rozpoczyna studia doktoranckie na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1969–1972 staje się dyrektorem Instytutu Nauk Politycznych, a następnie w latach 1971–1975 awansuje na rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, oraz od 1984 do 1986 rektorem Akademii Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym PZPR. Wiele uwagi poświęca opisie swoich wyjazdów służbowych, podczas których spotkał m.in. Michaiła Gorbaczow. Zakres chronologiczny:1939-1989Miejsca wydarzeń: Starachowice (woj. świętokrzyskie), Radom (woj. mazowieckie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Rostów na Donem (Rosja), Leningrad (obecnie Petersburg, Rosja), Warszawa (woj. mazowieckie), Kąty Wrocławskie (woj. dolnośląskie), Lubin (woj. dolnośląskie), Szczecin (woj. zachodniopomorskie), Skarżysko-Kamienna (woj. świętokrzyskie), Kielce (woj. świętokrzyskie), Kraków (woj. małopolskie), Rzeszów (woj. podkarpackie), Płock (woj. mazowieckie), Berlin (Niemcy), Praga (Czechy), Noworosyjsk (Rosja), Phenian (obecnie Pjongjang, Korea Północna), Różki (pow. radomski, woj. mazowieckie), Augustów (pow. radomski, woj. mazowieckie).

Alina Dąbrowska, z domu Bartoszek, więźniarka KL Auschwitz i wieloletnia pracownica Ministerstwa Spraw Zagranicznych, opisuje wstąpienie do Szarych Szeregów i prowadzenie tajnego nauczania, zatrudnionienie jako maszynistka w fabryce zbrojeniowej, aresztowanie i osadzonie w więzieniu w Łodzi, opisuje warunki panujące w więzieniu, codzienność więźniarek, zesłanie do Auschwitz, nawiązanie kontaktu z francuskimi Żydówkami i naukę francuskiego, życie w obozie, marsz śmierci między obozami, ucieczkę z transportu i dotarcie do oddziałów Armii Berlinga, powrót z armią do kraju jako sanitariuszka, ukończenie Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie i pracę w placówkach dypolomatycznych w Chinach, na Węgrzech i Holandii, powstanie Solidarności i stan wojenny z perspektywy pracownika polskiej placówki dyplomatycznej.   Zakres chronologiczny: 1923-2018   Miejsca wydarzeń: Wesoła (woj. łódzkie), Pabianice (woj. łódzkie), Łódź (woj. łódzkie), Oświęcim (woj. małopolskie), Buchenwald (Niemcy), Ravensbruck (Niemcy), Malchow (Niemcy), Lipsk (Niemcy), Warszawa (woj. mazowieckie), Budapeszt (Węgry), Pekin (Chiny), Gdańsk (woj. pomorskie), Radom (woj. mazowieckie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Zgorzelec (woj. dolnośląskie), Stanisławów (Ukraina), Nowy Jork (Stany Zjednoczone Ameryki)

Relacja Witolda Bogdańskiego, zamieszkałego na Islandii od 1985 r., współzałożyciela Towarzystwa Kulturalnego Polonia i Towarzystwa Przyjaźni Islandczyków i Polaków, dotycząca jego przyjazdu na Islandię, pracy zawodowej, pasji sportowej i działalności polonijnej; świadek skupia się przede wszystkim na wątkach: pracy w przedsiębiorstwach żeglugowych, rajdów samochodowych, w których uczestniczył jako pilot, form działalności towarzystw polonijnych na Islandii, działalności na rzecz powołania ambasady polskiej w Islandii; wspomina też o działaniach zmierzających do zmiany prawa islandzkiego w kwestii używania polskich nazwisk, stosunku mediów islandzkich do obcokrajowców oraz o upamiętnianiu polskich marynarzy, który zginęli u wybrzeży Islandii w katastrofie statku "Wigry".   Zakres chronologiczny: 1985-2015   Miejsca wydarzeń: Gdańsk (woj. pomorskie), Gdynia (woj. pomorskie), Reykjavik (Islandia), Kopenhaga (Dania), Hafnarfjörður (Islandia), Stare Juchy (pow. ełcki, woj. warmińsko-mazurskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Seltjarnarnes (Islandia), Wrocław (woj. dolnośląskie), Oslo (Norwegia), Ísafjörður (Islandia)