Relacja Marii Bereźnickiej dotyczy dzieciństwa i edukacji na Kresach Wschodnich II Rzeczpospolitej, relacji między ludnością polską a ukraińską, II wojny światowej, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji życia po wojnie, relacji Polaków z Niemcami, przesiedlonej ludności łemkowskiej w ramach Akcji "Wisła", pierwszych lat życia po przesiedleniu.

Relacja biograficzna Marii Kuś. Relacja dotyczy dzieciństwa na pograniczu polsko-niemieckim, II wojny światowej, konieczności dostarczania Niemcom dostaw żywności, wkroczenia do wsi Armii Czerwonej, ukończenia polskiego gimanzjum po wojnie i nauki w Liceum Administracyjno-Handlowym w Rybniku, pracy na stanowisku księgowej, uruchomienia Kopalnii Węgla Kamiennego „Borynia”, strajków w „Boryni” w latach 1980 - 81 oraz pobicia proboszcza Szerokiej - księdza Antoniego Łatko w 1991 roku.

Relacja Renaty Zajączkowskiej dotyczy dzieciństwa na przedwojennym Górnym Śląsku, doświadczeń wojennych, wkroczenia Armii Radzieckiej do Gliwic, organizowania codzienności w powojennej Polsce, przeprowadzki do Wrocławia i trudów życia w nowym miejscu,
działalności w Niemieckim Towarzystwie Społeczno-Kulturalnym we Wrocławiu.

Relacja Zofii Teliga-Mertens honorowej obywatelki Dolnego Śląska, dotyczy osadnictwa wojskowego na Wołyniu, zesłania na tereny dzisiejszego Kazachstanu podczas II wojny światowej, powrotu do Polski, studiów rolniczych we Wrocławiu i pracy na uczelni, wyjazdu do Warszawy i pełnienia funkcji p.o. redaktora naczelnego pisma rolniczego, powortu do Wrocławia, zaangażowania w upamiętnianie i sprowadzanie do Polski sybiraków, sfinansowania powrotu kilkunastu rodzin sybirackich do Polski.

Relacja Zygmunta Łaskarzewskiego, urodzonego na Wołyniu, pracownika fabryki wodomierzy, PKS oraz MPK, uczestnika strajku w Zajezdni nr VII przy ul. Grabiszyńskiej. Relacja dotyczy bombardowań niemieckich i wjazdu wojsk rosyjskich na Wołyń, przymusowowego skierowania do wojska rosyjskiego, ucieczki z bazy w Czelabińsku, ukrywania się przed pogromami ze strony Ukraińców, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, pierwszych wrażeń po przybyciu do zrujnowanego po wojnie Wrocławia, prac zawodowych, strajku we wrocławskiej zajezdni, wezwania na komendę MO po strajku oraz reakcji Wrocławian na strajk.

Relacja Jacka Wenzela, wieloletniego pracownika Tvp Wrocław, operatora, reżysera, redaktora i sekretarza programowego, realizatora wielu popularnych programów telewizyjnych. Relacja dotyczy dziejów rodziny świadka, podjęcia studiów, pracy w teatrze, pracy jako realizator oraz twórca programów telewizyjnych, współpracy zagranicznej z Czechami oraz Holandią, realiów życia w PRL, relacji z działaczami opozycyjnymi, pracy charytatywnej podczas Stanu Wojennego, działalności w fundacji na rzecz dzieci chorych na fenyloketonurie.

Realcja Franciszka Drobnego dotyczy przedwojennych świąt, przeżyć związanych z II wojną światową, pracy w kopalni podczas wojny, życia w Bytomiu w latach PRL, studiów na kierunku fizyka i pracy w szkolnictwie. W czasie nagrania świadek odpowiada na pytania z kwestionariusza 100 100-latków na 100 lecie.

Relacja biograficzna Ludwika Leszka Wardzichowskiego, podpułkownika i pierwszego powojennego dyrektora Szpitala Specjalistycznego nr 2 w Bytomiu, dotyczy nauki w Korpusie Kadetów i Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu w okresie międzywojennym. Drugą część narracji stanowi opowieść o udziale w 18 Dywizji Piechoty i 18 Pułku Artylerii oraz walce na froncie podczas II wojny światowej. Kolejna część narracji dotyczy powojennej działalności w Spółce Brackiej, odbudowy śląskich szpitali, pracy na stanowisku dyrektora szpitala w Bytomiu oraz tworzenia Akademii Medycznej.