Jedna z dwóch czynnych we Wrocławiu synagog. Jej budowa przebiegała dwuetapowo, prace rozpoczęto w 1820 roku by zarzucić je w czerwcu 1821. Drugi etap wystartował w 1827 roku, a zakończono w 1829 roku. Pierwsze nabożeństwo odbyło się 10 kwietnia 1829, a oficjalne otwarcie synagogi 23 kwietnia 1829. Autorem projektu budynku był wrocławski radca budowlany Carl Ferdinand Langhans. kolejne remonty miały miejsce w latach 1872 i 1873 mające na celu dodanie wewnątrz budynku klatek schodowych. Synagoga gruntownie przebudowana została w 1905 roku przez braci Paula i Richarda Ehrlichów, zaś w stulecie istnienia przeprowadzono remont, znacznie unowocześniając gmach bożnicy. W 1938 roku wnętrze synagogi zostało zdewastowane. W czasie II wojny wnętrze gmachu było użytkowane jako warsztat i magazyn. 13 sierpnia 1945 roku synagoga powróciła w ręce Komitetu Żydowskiego. Po wydarzeniach roku 1968, w związku z emigracją środowisk żydowskich działalność modlitewna została zawieszona. W 1974 roku przejęta została przez Skarb Państwa, po czym kilkukrotnie zmieniała właścicieli aby w 1995 roku znów trafić w ręce gminy żydowskiej. Synagoga funkcjonuje do dziś, pełniąc nie tylko funkcję bożnicy, ale także sali koncertowej i miejsca spotkań nadając charakter wrocławskiej dzielnicy Czterech Wyznań.
